Skład drewna

Drewno budowlane było odrębnie sporządzane i obrabiano je jeszcze w lesie. Pocięte drwo schło przez kilka lat, skrupulatnie zabezpieczone przed pogodą. Gdy drewno już było przeznaczone do pracy, Cieśla składał zrąb i więźbę dachową. Później składał poziome belki, zwane podwalinami, gdzie naówczas stawiał ściany, w których stosował tzw. oczepy, podtrzymujące belki pułapu usztywniające zrąb.

W dobie obecnej, bazując jednak na dokonaniach miniony pokoleń, lokalny przemysł drzewiarski już nie tylko wytwarza produkty stawiania drzewnych domostw ale także oferuje przedmioty służące do transportu towarów wszelkiego odmiany, np: (palet,elementów palet), opakowań z drewna (skrzyń drewnianych) oraz nowomodnego stolarstwa ogrodowego Wszelkie działanie z zrębkami i rozważna gospodarka przerobem drewna surowego, pozwala na ekologiczne wykorzystywanie zasobów rodzimego drzewostanu i zdecydowanie prowadzi do polepszenia infrastruktury leśnej nie tylko ważnej ze względu na popyt ale i szczególnie istotne, na stan flory i fauny Lasów Polskich.

Produkt przemysłowy drzewny rozwijał się na przestrzeni stuleci idąc w parze z rozwojem siedzib ludzkich, wnosząc do nich materiał jakże wartościowy i zdrowy a pozyskiwany z lasów, które kiedyś rozprzestrzeniały się na wiele stajań. Przy każdym grodzeniu gospodarstwa
brano drewno ze środka kłody, które gęstwiną i tężyzną powodowało większą trwałość zagrody. W Polsce południowej stosowano zazwyczaj drewno sosnowe na południu zaś jodłowe, nie odstawano także od dębiny, która była wykorzystywana przodem na podwaliny a sochy podtrzymujące połać dachów. Inne sorty drewna używano zazwyczaj gdy zbrakło materiału słusznej jakości. Pierwsi Cieśle, przy pomocy wielu rzemieślników, np. Traczy, zakładali pierwsze domostwa.

Do wówczas stosowanych rodzajów stawiania zaliczano: sposób wieńcowy: używano drewna okrągłego, łątki, słupy. Sposób sumikowo-łątkowy: elementy: bale, płatwie. Sposób przysłupowy oraz ryglowy. Wszystkie sposoby zawierały niemalże takie same elementy, czyli więźby, płatwie, łaty, podwaliny, krokwie, deski czołowe. Dawna Polska obfitowała w regionalizmy związane z rodzajami konstrukcji, każdy rejon miał nieco odmienne wykonania domostw, stodół oraz brogów.