Chłodnictwo
W systemie kompakt zbudowane są:
klimatyzator okiennyklimatyzatory przenośne (mobilne) - ich główną zaletą jest swoboda w planowaniu pomieszczenia (mogą być dowolnie lokalizowane);
klimatyzatory okienne (okienno-ścienne) - instalowane w otworze okiennym lub murze, proste w montażu i obsłudze, atrakcyjne cenowo. Umożliwiają swobodne i równomierne rozprzestrzeniania powietrza. Ich słabszą stroną jest stosunkowo głośna praca;
W przypadku klimatyzatorów typu split i multi-split możliwe są następujące rozwiązania montażowe:
klimatyzatory ścienne - charakteryzują się dużą wydajnością i cichą pracą, a jednocześnie dobrą ceną. Są bardzo popularne, a przez to oferta modeli i dodatkowa automatyka (np. zdalne piloty) jest bardzo rozbudowana. Możliwe jest umieszczenie klimatyzatora ściennego w dowolnym pomieszczeniu;
Sercem klimatyzatora jest parownik. Następuje w nim oddawanie ciepła przez chłodzone powietrze. Na skutek odbioru ciepła czynnik chłodniczy rozpręża się i odparowuje. Pary wędrują do sprężarki, a po sprężeniu - do skraplacza. Ponownemu powstawaniu cieczy towarzyszy oddawanie ciepła, zaś sama ciecz jest kierowana z powrotem do parownika.
Ze względu na budowę można wyróżnić następujące klimatyzatory:
Klimatyzatory typu kompakt (monoblokowe). Klimatyzator monoblokowy składa się z pojedynczej jednostki - parownik i skraplacz są "zblokowane", czyli obie funkcje pełni jedno urządzenie, które pracuje w zmieniającym się cyklu pracy. Jednostki typu kompakt stosowane są tam, gdzie ograniczenia wynikają z braku miejsca.
Klimatyzatory typu split (dwuczęściowe, dzielone) składają się z dwóch jednostek - część wewnętrzna to parownik, a zewnętrzna to sprężarka. Jednostki robocze połączone są ze sobą dwojako:
systemem hydraulicznym - linią chłodniczą (freonową) - jest to para rurek miedzianych umożliwiających transport czynnika chłodzącego i jego skroplin;
układem elektronicznym (sterującym).
Klimatyzatory typu multi-split zbudowane na podobnej zasadzie jak klimatyzatory split; różnica polega na tym, że umożliwiają podłączenie do jednej jednostki zewnętrznej (sprężarka) wielu (stąd określenie multi) jednostek wewnętrznych.