Skład drewna Zakrzów
Do wtenczas stosowanych rodzajów stawiania zaliczano: sposób wieńcowy: używano drewna okrągłego, łątki, słupy. Sposób sumikowo-łątkowy: elementy: bale, płatwie. Sposób przysłupowy oraz ryglowy. Wszystkie sposoby zawierały niemalże takie same elementy, czyli więźby, płatwie, łaty, podwaliny, krokwie, deski czołowe. Dawna Polska obfitowała w regionalizmy związane z rodzajami konstrukcji, każdy rejon miał nieco odmienne wykonania domostw, stodół oraz brogów.
W dobie obecnej, bazując jednak na dokonaniach dawny pokoleń, regionalny przemysł drzewiarski już nie tylko wytwarza produkty stawiania drzewnych domostw ale także oferuje przedmioty służące do transportu towarów wszelkiego kategorii, np: (palet,elementów palet), opakowań z drewna (skrzyń drewnianych) oraz nowomodnego stolarstwa ogrodowego Wszelkie działanie z zrębkami i umiarkowana gospodarka przerobem drewna surowego, pozwala na ekologiczne wykorzystywanie zasobów rodzimego drzewostanu i zdecydowanie prowadzi do polepszenia infrastruktury leśnej nie tylko ważnej ze względu na popyt ale i szczególnie istotne, na stan flory i fauny Lasów Polskich.
Produkt przemysłowy drzewny rozwijał się na przestrzeni stuleci idąc w parze z rozwojem siedzib ludzkich, wnosząc do nich materiał jakże wartościowy i zdrowy a pozyskiwany z lasów, które kiedyś rozprzestrzeniały się na wiele stajań. Przy każdym stawianiu gospodarstwa
brano drewno ze środka kłody, które gęstwiną i tężyzną powodowało większą trwałość zagrody. W Polsce południowej stosowano zazwyczaj drewno sosnowe na południu zaś jodłowe, nie odstawano także od dębiny, która była wykorzystywana przodem na słupy a sochy podtrzymujące połać dachów. Inne sorty drewna używano zazwyczaj gdy zbrakło materiału słusznej jakości. Pierwsi Cieśle, przy pomocy wielu rzemieślników, np. Traczy, sporządzali pierwsze domostwa.
Drewno budowlane było odrębnie wyrabiane i obrabiano je jeszcze w lesie. Pocięte drwo schło przez kilka lat, skrupulatnie zabezpieczone przed pogodą. Gdy drewno już się nadawało do pracy, Cieśla składał zrąb i więźbę dachową. Później składał poziome belki, zwane podwalinami, gdzie naówczas stawiał ściany, w których stosował tzw. oczepy, podtrzymujące belki pułapu usztywniające zrąb.
