Badania nieniszczące

From mediawiki
Jump to: navigation, search

To jedna z najbardziej znanych i rozpowszechnionych metod badań nieniszczących. Wykorzystuje zjawisko rozchodzenia się fal ultradźwiękowych w ciałach stałych. Tę technikę stosuje się w celu wykrywania wad, oceny i wymiarowania, określenia cech materiału.


Na podstawie pomiaru czasu przejścia podłużnej fali ultradźwiękowej przez badany obiekt, grubościomierz wylicza grubość danego obiektu w miejscu pomiaru. Dzięki tym właściwościom możliwe jest określenie rzeczywistej grubości konstrukcji, co w szczególności jest konieczne dla stwierdzenia stanu wielu eksploatowanych konstrukcji, zwłaszcza tych silnie narażonych na korozję., tj. rurociągi, zbiorniki, itp. Pomiary grubości, określane także jako pomiary ubytków korozyjnych znalazły powszechne zastosowanie w okrętownictwie i są główną metodą, na podstawie której Towarzystwa Klasyfikacyjne (np. PRS, GL, LRS, BV, ABS, DNV, NKK) dopuszczają statki do użytkowania.

Badania UTM przeprowadza się techniką przepuszczenia lub techniką echa. Metoda ultradźwiękowa obejmuje badania elementów ze stali ferrytycznych, austenitycznych, aluminium, magnezu, miedzi i jej stopów, ołowiu, niklu oraz ceramiki.

Daje także możliwość wykrycia niebezpiecznych nieciągłości materiałowych wewnętrznych, powierzchniowych i podpowierzchniowych.
Istotną zaletę tych badań stanowi szybkość uzyskiwanych informacji, wysoki stopień dokładności, uniwersalność i skuteczność.

ULTRADŹWIĘKOWE POMIARY GRUBOŚCI ze względu na wykorzystanie własności fal ultradźwiękowych należą do grupy metod objętościowych, choć w rzeczywistości dają nam pogląd na temat stanu powierzchni elementu jak metody powierzchniowe.

Nowoczesne grubościomierze pozwalają na wykonywanie dokładnych pomiarów bez potrzeby usuwania powłoki malarskiej co w znaczny sposób obniża koszty badań, a jednocześnie stwarza je bardzo wiarygodnymi.