Rehabilitacja pourazowa

Należy pamięć, że każdy rehabilitant podchodzi do swojego pacjenta indywidualnie. Nigdy nie ocenia, zawsze pomaga. Nie porównuje kilku wypadków, lecz stara się stworzyć miłą i przyjazną atmosferę, tak aby przez chociaż chwilę pacjent mógł zapomnieć o całym zdarzeniu.

Czasami nie zdajemy sobie sprawy jak to na prawdę wygląda, dopóki nie przyjdzie Nas z niej skorzystać. Zdarza się, że obawy są o wiele większe niż rzeczywistość. Najważniejsze, aby się nie bać, strach paraliżuje całe Nasze ciało i nie wpływa pozytywnie na gojenie się Naszych ran.

Nie zawsze jest to proste, ale przecież rehabilitanci po to są, aby pomóc postawić drugiego człowieka na nogi i sprawić, aby jego życie stało się tak samo "lekkie" jak przed wypadkiem. Poza tym ludzie zaczynający swoją przygodę i naukę na stanowisku rehabilitanta muszą czuć do tego powołanie. Nie każdy się nadaje, pamiętajmy o tym.

Jeśli chcemy po urazie wrócić do pełnej sprawności ruchowej, musimy zapewnić sobie ochronę naszego aparatu ruchu, aby zapobiec dalszemu uszkodzeniu tkanek czy kości. Nie jest to łatwa sprawa, ponieważ w najgorszych przypadkach trwa latami. Nie wszystko da się załatwić z dnia na dzień. Terapia ma to do siebie, że wymaga odpowiedniego czasu i cierpliwości.

Blizna powstała po zasklepieniu się rany musi dojść do swojego stanu używalności. Podczas rehabilitacji, specjaliści mają na uwadze Nasze zdrowie i starają się doprowadzić Nas do "stanu używalności". Nasza blizna musi uzyskać odpowiednią rozpiętośći wytrzymałość podczas normalnego funkcjonowania. Nie możemy pozwolić sobie tutaj na jakiekolwiek błędy.

Dla wielu ludzi rehabilitacja pourazowa jest czymś, czego nigdy w życiu nie chcielibyśmy doznawać. Obarczona jest wielkim ryzykiem, lękiem, stresem, strachem, godzinami płaczu i ogromnym wysiłkiem. Boimy się jej, ponieważ nie chcemy być zależni od kogoś innego, chcielibyśmy być w pełni sprawni, jednak nie zawsze jest to możliwe.