Statywy do kamer bez tajemnic

From mediawiki
Jump to: navigation, search

Podstawa to trójnóg

Od tego zależy stabilność statywu w trakcie pracy. Choć każdy operator pragnąłby mieć lekki statyw do przenoszenia w plecaku, to tak naprawdę obowiązuje zasada - im cięższy tym lepszy. Nie powinny więc dziwić nas rozwiązania z 5 rurami w trzech sekcjach każdej z nóg. Takie rozwiązanie zapewnia szybkie rozkładanie i składanie przy jednoczesnym zachowaniu sztywności skrętnej. Dodatkowe usztywnienie trójnogu stanowi trójramienna rozpórka realizowana na dwa konkurencyjne sposoby: stopa stabilizująca lub trójnik (z regulacją lub bez). Są również statywy wyposażone są w poziomicę umożliwiającą nieco bardziej precyzyjne rozstawienie statywu.

Montowanie głowicy

Jeśli pracujemy z filmem niezbyt często a zdarza się nam też fotografować wybierzmy statyw z gwintem 3/8cala. Będziemy mogli wtedy korzystać równieżz kulowych głowic fotograficznych. Pamiętaj jednak, że głowic olejowych montowanych na śrubie 3/8" jest niewiele. Jeśli marzymy o Kinematografii w przyszłości - wybierz statyw z głowicą olejową na półkuli poziomującej. Najbardziej popularne rozmiary półkul to 75mm i 100mm.

Głowica


Głowica jest elementem odpowiedzialnym za płynny ruch lustrzanki w osi poziomej i pionowej. Musi przy tym jednocześnie sprawnie przenosić ciężar umieszczonej kamery na nogi statywu. Aby jednocześnie zrealizować te dwa zadania konstruktorzy stworzyli głowicę, w której czynnikiem odpowiedzialnym za ruch głowicy jest przepływ oleju podobnie jak w amortyzatorze samochodowym (stąd nazwa głowica olejowa). Kierowanie obiektywu w stronę aktora umożliwi nam banalne lecz niedoceniane urządzenie - uchwyt.

To podstawy, zaś wśród zaawansowanych cech zwróć uwagę także na szybkozłączki z balansem, autopowrót, hamulce, regulację przepływu. Nierzadko montowana jest też poziomica, niemniej ich przydatność jest "szeroko poddawana w wątpliwość".